در طول زندگی روزمره، با انبوه واژگانی رو به رو می شویم که با " است " ترکیب و ادغام شده اند. این فعل مهم آنقدر با زندگی و افعال کاربردی مان عجین شده که محال است روز و لحظه ای را بدون آن سر کنیم!

در طول روز، چه میزان از " است " و فرم عامیانه اش استفاده می کنید؟

در همین فعل، چند قاعده و نکته نهفته است که یکی ازآن ها را دراین دستنویس یاد می گیریم و دوره می کنیم...

به چند عبارت زیر توجه کنید؛ به نظر شما کدامیک صحیح است؟

" کدام است، نیکوست، نغزست، شب ست، دانا است، او گیج است، او سپهر است، راه باز است، زهرا کدامیک از آن دو است، سفری ست مشقت بار، آخر صف اینجا است؟ و... "

در مجموعه بالا، کدام شان صحیح است و کدامیک غلط؟ شیوه درست نویسی شان چگونه است؟

طبق قاعده ای که حرف الف (است، با الف شروع می شود) دارد، اگر این کلمه (یعنی است خودمان) بعد از کلمه ای بیاید که به «ا» و «و» ختم شود، می توانیم « است » را بدون الف بنویسیم. این فعل در مقابل این چنین کلماتی ادغام و روان سازی می شود؛ به مثال های زیر دقت توجه کنید:

* دانا است (دانا، با الف ختم شده است؛ طبق این قاعده می توانیم به این شکل بنویسیم : داناست.)

* نیکو یا نکو (هر دو با واو ختم شده است؛ طبق این قاعده می توانیم به شکل نیکوست یا نکوست بنویسیم.)

-*- شکل " است / ست " هر دو در داستان نویسی مورد استفاده قرار می گیرد؛ همواره سعی کنیم بخوانیم و در متون خود استفاده کنیم که به زیبایی هرچه بهتر جملات کمک می کند...

امیر نمازی - جمعه 23 اسفند 98