تارنمای ادبی قلم طلایی1 - امیر نمازی

اگر دل با خدا باشد. عشق در تو جاری می شود. 

آنگاه در مرداب مشکلات زندگی هم، گلی زیبا نمایان می شود.

دنیا هم با تمام عظمت و بزرگیش در برابر تو زانو می زد.

پس همواره دوربین نگاهمان را روی زیباهای زندگی زوم کنیم.

بی بهانه شاد باش...

شاد بودن دلیل نمی خواهد.

نگاه زیبایش را پشت اخم نمایان و نقش بسته بر صورتش دیدم. این همان نگاه مهربان و شادی بود که خدا روز ازل، به او تقدیم کرده بود تا از آن خوب محافظت کند.  و حالا پنهان شده بود. میان لایه‌های تنهایی و مشکلات که از هر طرف سرک می‌کشیدند تا نیشی باشند برای دل زخم خورده در گذر زمانش را... تا دیده نشود. باید یادش می‌آوردم؛خدایی را که در هزاری توی دلش پنهان کرده بود.

شاید با پرواز پروانه‌ایی که ذره‌ایی از وجود او بود در میان آن همه

هیاهو...

چشمان سیاه
قلب های کبود
نگاه های سرد و یخی
دنیایی از جنس مردگان زمینی
من اما
در میان حجم بی نفسان
عمیق نفس می کشم.
لبهای گشوده ام چین کنار چشمانم را
عمیق تر میکند.
پروانه ای زنده در میان مردگان
به دنبال گلی زیبا
مرده به مرده
پرواز کنان میپرد.
من اما
شاخه گلی هستم
درپی پروانه و پرواز.

گاهی بهانه های کوچک می توانند امید ببخشند و دنیایت را بسازند. نگرش ما به جهان و آن‌چه اطراف ماست می تواند شخصیت و خلقیات ما را شکل دهد. این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم کدام نیمه‌ی لیوان را ببینیم، نیمه‌ی پر یا خالی.

دنیا گرد است ،هی می چرخد و می چرخد.

خنده و گریه اش در هم تنیده، سایه و روشنش هم .

شاپرکها گلی را می بویند که چمن را رنگ طراوت می زند.

گاهی باید به طواف طبیعت رفت با لبخند و دلی کودکانه .

#م_جباری_نیک..

اگر تمام احساسات اطرافیانت خاموش شد و رو به مردگی رفت. اگر تمام شان نقاب یک رنگی بر صورتشان زدند. 

تو متفاوت باش! شاد باش،عشق بورز و از هر لحظه زندگی هر چند ساده و کوچک باشد، نهایت لذت را ببر. 

شادی که از درون بجوشدهیچ نیروی  آن را تسخیر نمی کندحتی حس غم و نفرت که زودجذب و بر ما غالب می شوند..

این تصویر مرا به یاد گاو بنفش انداخت.

در بین این همه آدم که با خودشانقهر هستند، او چقدر متفاوت است. لذت نگاه کردن به پروانه برایش چقدر دلنشین است. 

او تمرکزش فقط به زیبایی هاست و حال بد دیگران تاثیری بر او نخواهد گذاشت.