قاعـده مهم حـرف واو

به این جمله توجه کنید:

" روزی در حال عبور از جایی بودم که پرنده ای نارنجی دیدم. زیبا بود. و کِرمی خوش خط و خال به منقار داشت. و سرش را مرتب می چرخاند. و آن کِرم را نه می خورد نه پرتاب می کرد و همانطور پریشان حال مانده بود...! "

در این جمله چه نکته ای نهفته است؟ چه حدسی می زنید؟

نکته در « واو » ها نهفته است. نگاهی به آنها بیندازید...

واو، جزء حروف ربط و اتصالی است و طبق قواعد، بعد از آن هیچ نشانه و علایم نگارشی به کار نمی رود.

یکی از وظایف واو، اتصال دو جمله به یکدیگر است. آمده است تا دو جمله مرتبط به هم را به یکدیگر وصل کند؛ با این تفاسیر اگر بعد از « واو » از نشانه هایی مثل « نقطه » ، « ویرگول (کاما) » ،« نقطه ویرگول (نقطه کاما) » ، « علامت تعجب و پرسش » و... استفاده و آذین شود، اشتباه و تناقضی آشکار و مخالف با فلسفه وجودی « واو » رخ می دهد و در قواعد درست نویسی، این چنین حرکتی پسندیده نیست؛ دلیل آن هم کاملاً مشخص است:

استفاده از « واو »، یعنی این جمله ادامه دارد و خواهان قطع آن نیستم و آوردن هرگونه نشانه ای پیش از این حرفِ ربط، قاعده آن را درهم می شکند و ضمن برهم ریختن ظاهر استاندارد جمله، آن را دو پاره می کند!

این یکی از اشتباهات متداول و وسیع است که در بسیاری از متون ساده و حرفه ای مشاهده می شود و با یادگیری و رعایت آن، می توان به جملات  لباسی آراسته و در خور پوشاند و هر خواننده ای را از این نظم و آرایش به وجد آورد...

نکته به اتمام رسید، جمله ای که در صدر متن آمده است را بردارید و

پس از ویرایش و صحیح نویسی، زیر همین پست ارسالش کنید.

امیر نمازی / یکشنبه یازدهم اسفند 98