تارنمای ادبی قلم طلایی1 - امیر نمازی

عامی نویس2 : دو لُپّی یا دو لُپّه

برای دومین عامی‌نویس، یکی از واژگان شیرین و خوش کاربرد را انتخاب کرده‌ام؛ قرار است با « دو لُپّی » خوردن آشنا شویم. تا به حال چندبار غذایی خوش رنگ و بو را دو لُپّی و با ولع خورده‌اید؟ با این مقدمهٔ مفید، به سراغِ اصل قضیه می‌رویم...

دو لُپّی، یکی از همان شاه کلماتی است که به همه شخصیت و سلیقه‌ای می‌آید؛ می‌توان برای پیر و جوان، لاغر و چاق و هر زن و مردی به کار برد! به نظر شما این اصطلاح عامیانه و پرکاربرد، چه معنایی دارد و کجا استفاده می‌شود؟

« دو لُپّی » یا « دو لُپّه » زمانی به کار می‌رود که فردی، با ولع و حرص، مشغول خوردن غذا یا چیزی باشد و هر دو لُپّ او، پر و در حال جنبش باشد!

عامی نویس 1 : عُنُق

عُنُق، صفت جالبی است. کم و بیش همه‌ مان در طول روز یا تمام طول هفته این شکل و قیافه ایم! حتماً شنیده ‌اید که می ‌گویند: « طرف عُنُق است...!! » یا « فلانی آنقدر عُنُق است که حال آدم را برهم می ‌زند! ».

به نظر شما این صفت پرکاربرد که عین نقل و نبات، هر روز و ساعت به اشکال مختلف استفاده اش می‌ کنیم، چه معنایی دارد؟ از تصویر درج شده هم می توانید به خوبی کمک بگیرید و به معنا پی ببرید؛ این کلمه به معنای اخمو، ترشرو، بدخلق، غُرغُرو است.

حالتی است که کم و بیش در سر و صورت همه‌ مان جا خوش کرده و تا اتفاقی می ‌افتد، تُرش می ‌کنیم و با چهره ای درهم و جمع شده، عُنُق می ‌شویم! محال ممکن است تابحال عُنُقی را تجربه نکرده باشید؛ همین خندۀ بی‌هوا، نشان از عُنُق شدن‌ هایتان دارد.

پیرامون مان پر است از لغات، کنایات و معانی ریز و درشت؛ هر اتفاقی، معنایی روشن در دل خودش دارد و می تواند شمع و چراغ داستان مان را روشن و پر فروغ کند.

ایده و شورِ اجرایی این پست که میان کانال ایدۀ داستان و تارنمای قلم طلایی1 مشترک است، امروز به ذهنم رسید؛ قرار بود تغییراتی محسوس در کانال و مطالبش داشته باشیم. تغییر اول، نصیب و قسمت مدرسۀ خلاق ایدۀ داستان شد و این مطلب جدید و پر تأثیر، هم به کانال رسید و بسته به بازخورد و توجه شما عزیزان، ممکن است تغییرات مثبت و خلاقِ دیگری نیز داشته باشیم. نظراتتان باعث دلگرمی است، حتماً درمیان بگذارید.

در این مطلب آموزشی، قرار است از انبوه واژگان جادویی که به کار هر داستان و نوشته ای می آید، دست چینی داشته باشیم و در کنارِ هم بگوییم و بخوانیم و با تمرینی کوتاه، کار را خاتمه دهیم؛ این تمرین اهمیت دارد چرا که می تواند مفهومِ آن روز را در ذهن شما بیشتر و بهتر ثبت و ضبط کند؛ پس حتماً آستین بالا بزنید و فارغ از هرگونه برداشتی « که من بلدم...! »، « این مورد را قبلاً خوانده ام و از بَرَم!! » و بهانه های ریز و درشتی که به گوش و چشممان خورده است، تمرین را بنویسید و ارسال کنید. این کار، چند فایده خواهد داشت:

1. مفهوم برای شما مرور و به حافظۀ کوتاه و بلندمدت تان منتقل می شود.

2. صرفاً خواندن نبوده و عملاً تلاشی کرده اید و غول هرگونه بهانه را بر زمین زده اید!

و...

پس فارغ از اینکه این مفهوم را می دانید یا نه، چندین بار استفاده کرده اید یا اول بار است که می بینید، تمرین را با دقت و علاقه بنویسید و در ذیل هر پست، به اشتراک بگذارید. حمایت های شما عزیزان، می تواند باعث بقا و افزایش کیفیات مطالب شود.