1. آذوقه :
ارزاق، توشه، جیره، خواربار، خوراک، قوت، غذایی که در سفر با خود بردارند. / مرحوم نجفی «آزوقه» را صحیح‌تر دانسته است؛ اما فرهنگ املایی خط فارسی فقط «آذوقه» را درست می‌داند؛ پس این کلمه را باید به شکل « آذوقه » بنویسیم.
2. القای شبهه:
القا کردن یعنی تلقین‌کردن و آموختن / شبهه: شک وگمان، شک انداختن.
3. امپراتور احساس:
امپراتور یعنی امیر، پادشاه، خدیو، شاهنشاه، مَلِک. / عنوان فرمانروایان روم قدیم، شاهنشاه مقتدری که برقلمروهای وسیعی سلطنت کند. (فرهنگ معین) / فرهنگ املایی خط فارسی این کلمه را تنها با « ت » را صحیح می‌داند.
4. انتر همان بوزینه است:
انتر یعنی میمون کوچکِ دُم دار که کفل هایش بی مو وسرخ رنگ است. (فرهنگ عمید)
اگر بخواهید به معنای بوزینه و میمونی که بی مو و سرخ رنگ است برسید، بهتر است که با الف بنویسید؛ فرم نوشتاری این کلمه با عین، در معانی زیر آمده است:
زشت روی (واژه نامه آزاد و لهجه و گویش تهرانی (با فتحه روی عین))، میمون (لهجه و گویش دزفولی با فتحه روی عین و تاء)، کریه المنظر، زشت روی، بَدگل، میمون (لهجه و گویش گنابادی)، مگس یا خرمگس بزرگ کبود رنگ (لغت نامه دهخدا و فرهنگ پارسی عمید)؛ همچنین در زبان کوچه و بازار، از این کلمه به عنوان توهین و فحش هم استفاده می شود.
گرچه فرهنگ املایی خط فارسی، هر دو شکل نوشتاری « انتر و عنتر » را درست دانسته اما طبق فرهنگ های فارسی معتبر و فرم پارسی آن، بهتر است با الف نوشته شود تا معنای موردنظر بدست آید. [امیر نمازی]
- تاریخ : شنبه ۳ اسفند ۹۸
- ساعت : ۰۷ : ۰۷
- ادامه مطلب
- نظرات [ ۱ ]
